Coraz więcej osób decyduje się na pieczenie chleba w domu na własnym zakwasie. Zakwaszenie mąki to naturalny sposób spulchnienia ciasta stosowany przez ludzi od najdawniejszych czasów. Nie ulega jednak wątpliwości, że prowadzenie kultury zakwasowej oraz proces przygotowywania chleba na zakwasie wymaga nieco zachodu. Przepis na chleb razowy na zakwasie krok po kroku. Do miski wsyp obie mąki, dodaj sól oraz zakwas. Wlej 380 ml letniej wody. Mieszaj całość aż powstanie plastyczna masa. Olejem natłuść formę i oprósz dokładnie mąką żytnią. Ciasto przełóż do formy. Zakwas zostawić w ciepłym piecyku. Można włączyć światełko dla lekkiego podtrzymania temperatury. Tam dokarmiony zakwas powinien się uaktywnić:) – 200 ml dokarmionego 4- 8 godzin wcześniej zakwasu żytniego. – 550 g mąki pszennej chlebowej ( typ. 650 lub więcej) – 50 g mąki pszennej razowej. – łyżeczka słodu lub cukru Piekarnik nagrzać do 230 stopni, na dno wstawić naczynie z wodą. 3. Wyrośnięty chleb wyłożyć na blachę z papierem do pieczenia. 4. Ostrym nożem lub żyletką zrobić kilka nacięć i od razu wstawić do nagrzanego piekarnika. 5. Po dziesięciu minutach zmniejszyć temperaturę do 190 stopni i piec jeszcze 30 minut. Zagotuj. Młode liście mniszka opłucz w zimnej wodzie (jeśli boisz się, że nie unikniesz goryczki, możesz je na kwadrans zanurzyć w zimnej wodzie z dodatkiem soli) i włóż do gotującego się wywaru. Trzymaj na średnim ogniu przez 5 minut, następnie zmiksuj, wlej kremówkę i jeszcze raz zagotuj. Boczek pokrój w kosteczkę i W misce wymieszaj składniki marynaty: jogurt, olej i przyprawy. Podudzia z kurczaka umyj i osusz, następnie przełóż do miski z marynatą i dokładnie obtocz w niej kawałki mięsa. Przykryj folią i wstaw do lodówki na 2-3 godziny, a najlepiej na całą noc. Na godzinę przed pieczeniem wyjmij mięso z lodówki, aby nabrało temperatury hacGfYg. Przepis na zakwas żytni jest idealnym rozwiązaniem, kiedy planujecie piec własny chlebek. Jego zastosowanie jednak nie ogranicza się tylko do samego chleba. U mnie w domu robi za bazę pod inne zakwasy, jak np.: na zakwas pszenny, razowy, zakwas na barszcz biały czy żur. O właściwościach zdrowotnych stosowania zakwasu żytniego napiszę innym razem. W tej chwili, z uwagi na brak czasu, skupię się jedynie na samym przepisie. Przygotowanie własnej mieszanki nie jest wymagające, jednak sam zakwas jest dość kapryśny i potrafi przysporzyć niemałych zmartwień. Postaram się jednak rozwiać wasze wszelkie wątpliwości i mam nadzieję zachęcić do pieczenia prawdziwego domowego chleba na zakwasie, a nie jedynie na drożdżach. Ilość zaprezentowanego przeze mnie zakwasu jest odpowiednia do przyrządzenia dwóch bochenków chleba po 1 kg każdy. Foremki odpowiadają wymiarom zwykłym ogólnodostępnym keksówkom (wymiary wew. ok.: 30 cm x 11 cm x 8 cm). Przepis na: Żytni zakwas na chleb Ilość porcji - 1 sztuka Kalorii na 100 g: 100 Drukuj przepis Czas przygotowania: 5 pracy zakwasu:: 1 dCzas całkowity: 1 d 5 min. Składniki: 50 g mąki żytniej pełnoziarnistej50 ml wody Sposób wykonania: Do wyparzonego gorącą wodą słoika dodajemy odmierzone: 50 g mąki i 50 ml wody (może być przegotowana letnia lub z kranu). Mieszamy ze sobą oba składniki — osobiście używam do tego rączki drewnianej łyżki, bo jest wąska i łatwiej nią wymieszać ze sobą mąkę z wodą. Mówi się, że do mieszania zakwasu nie powinno się używać metalowych sztućców, ponieważ zakwas wchodzi w reakcję z metalem. W ten sposób przyrządzoną mieszankę przykrywamy gazą i odstawiamy w ciepłe i nieprzewiewne dnia, mniej więcej o tej samej porze dokarmiamy zakwas w taki sam sposób, jak powyżej zostało to opisane. Zakwas dokarmiamy przez min. 5 dni, najlepiej przez 7. Po tym czasie zakwas nadaje się już do pieczenia. Tipy dotyczące zakwasu W początkowych dniach tworzenia mieszanki, należy pamiętać, aby zakwas faktycznie był przechowywany w ciepłym i nieprzewiewnym miejscu. Można go umieścić w pobliżu grzejnika, ale nie bezpośrednio na nim. Jeżeli już po pierwszym dniu nie zauważymy pracy ciasta, przy kolejnym dokarmianiu można użyć ciepłej, ale nie gorącej wody, lub zrobić tzw. kąpiel dla zaczynu, jak w przypadku ciasta drożdżowego. Należy nagrzać piekarnik do ok. 30 stopni C, wyłączyć, po czym umieścić w nim słoik z zakwasem i pozostawić na kilka godzin. Im zakwas starszy, tym szybciej i lepiej pracuje, dlatego już mniej więcej po tygodniu jego wyrastanie nie powinno stanowić żadnego problemu. Moja kuchnia jest najzimniejszym pomieszczeniem w domu, a już w tej chwili nie muszę zakwasu chować po szafkach, ponieważ sam bardzo dobrze pracuje. Zdarzyło mi się, że zakwas również pracował w lodówce, więc jeżeli zaistnieje taka konieczność, należy pamiętać, aby słoik nie był zakręcony, jedynie np. przykryty przykrywką. Przechowywanie zakwasu w lodówce: Jeżeli wiemy, że przez dłuższy czas nie będziemy piekli chleba, mieszankę można odstawić do lodówki i dokarmiać ją raz w tygodniu. Tak przechowywany zakwas wyciągamy z lodówki, odstawiamy go na kilka godzin w ciepłe miejsce, jak tylko zacznie pracować dokarmiamy go i chowamy ponownie do lodówki. W taki sam sposób postępujemy w przypadku chęci pieczenia chleba — jedynie po dokarmieniu należy odczekać aż zacznie ponownie pracować i dopiero wtedy zabrać się za robienie zaczynu (ciasta pierwszego). Trzeba również pamiętać, że mniejsze ilości zakwasu lepiej się hoduje, ponieważ im jest go więcej, tym więcej trzeba go później dokarmiać. Kasia KowalskaZ pasji do książek, z miłości do życia — motto, które mnie nie opuszcza przez ostatnie lata. Uwielbiam czytać książki, oglądać filmy, fotografować i żyć! I o tym również jest mój blog. Na co dzień zajmuję się pracami korektorskimi w książkach, gazetach i czasopismach. Przepis na zakwas do pieczenia chleba jest prosty jak budowa cepa. Do jego zrobienia potrzebne są tylko dwa składniki: mąka razowa oraz woda. Przepis jest dziecinnie prosty ale za to wymaga czasu. Zakwas z poniższego przepisu to zakwas pszenny, pierwszy chleb upiekłam z niego po 7 dniach. Ale przez te 7 dni zakwas wymaga tylko tyle uwagi żeby dokarmić go raz dziennie, czyli jakieś 10 wolicie zakwas na mące żytniej, mój sprawdzony przepis znajdziecie pszenna razowaletnia wodaPrzygotowanie:Dzień pierwszyPrzygotuj szklany słoik o pojemności 1 l z zakrętkąDo słoika wsyp 30 g mąki (ok. 2 kopiate łyżki) i wlej 20 g letniej wody (ok. 3 łyżki)Wymieszaj i zakręć lekko w miejsce o temperaturze pokojowej (np. kuchenny blat)Dzień drugi-szóstyDokarmiaj codziennie zakwas tzn. dosypuj 30 g mąki i dolewaj 20 g ciągu tych kilku dniu zakwas będzie rósł, co będzie widoczne po pęcherzykach powietrza w niektórych dniach zakwas przestanie rosnąć ale nie należy się tym przejmować tylko dalej konsekwentnie dokarmiać należy zbyt mocno zakręcać słoika bo zakwas może się słoiku może wytrącić się woda, wtedy przy następnym dokarmianiu zakwasu należy dodać jej nieco mniej, żeby konsystencja zakwasu była bardziej siódmyZakwas powinien być gotowy do pieczenia jest aktywny kiedy jego struktura jest wypełniona bąbelkami powietrza i znacznie zwiększy swoją zakwas w tym dniu nie wygląda na dobrze wyrośnięty, należy go ponownie dokarmić i odłożyć pieczenie chleba na kolejny po siedmiu dniach nazywa się zakwasem młodym, jest wtedy jeszcze bardzo słaby i z reguły pierwszy chleb zrobiony na takim zakwasie nie wyrasta za dobrze. Żeby taki pierwszy bochenek chleba ładnie wyrósł można dodać do niego odrobinę drożdży (ok. 5 g). Z każdym kolejnym chlebem zakwas będzie silniejszy i chleb będzie wyrastał coraz lepiej. Chleby na zakwasie są moim zdaniem smaczniejsze i zdrowsze niż drożdżowe, i choć chleb drożdżowy to „pewniak”, który raczej zawsze wyjdzie, to jednak zachęcam do pieczenia także na zakwasie. Warto przynajmniej raz spróbować, by porównać;) Obecnie zdecydowanie wolę chleby na zakwasie, choć nie ukrywam, że początki nie były dla mnie proste:( Zakwas wyszedł piękny, pierwsze chleby też, a potem zaczęła się górka, bo chlebki czasem rosły, czasem nie. Chyba dawałam za mało zakwasu, a może musiałam zapłacić „frycowe”, bo potem już dobrze szło;) Do samego zakwasu też zabierałam się długo -chciałam, ale jakiś taki pracochłonny mi się wydawał, a że drożdżowe wypieki szły dobrze, to nie miałam szalonej motywacji… do czasu, gdy siostra powiedziała, że upiekła swój pierwszy chleb na zakwasie. No nie! Ja też musiałam! Okazało się, że to prościutkie. Najpierw wyhoduj zakwas, a potem tylko regularnie go dokarmiaj (co zajmuje raz w tygodniu 2 minuty), a gdy potrzebujesz chlebek, masz zakwas zawsze pod ręką… a właściwie w lodówce;) To było dawno temu -w mojej lodówce zakwas gości już od dawna, ale ponieważ sporo osób o niego pytało, zrobiłam nowy, młody zakwas, by go tutaj pokazać:) Szybki przepis/sposób poniżej, a pod nim tradycyjnie już filmik… Jak zrobić / wyhodować zakwas: Ja robię zakwas w wysokim, szklanym słoiku –dokładnie go myję, a najlepiej wyparzam. Słoik powinien być duży, poj. min. 500 ml. Potem można już mieć mniejszy, bo ilość gotowego zakwasu, jaką przechowujemy w lodówce naprawdę nie musi być duża (i tak ją później tj. przed pieczeniem rozmnożymy dokarmiając;)) start -wieczorem: 1/2 szklanki mąki żytniej + 1/2 szklanki ciepłej wody W dużym, szklanym słoiku (czasem biorę 2 duże) mieszam mąkę z letnią/ciepłą (NIE gorącą) wodą –ja biorę przestudzoną, przegotowaną. Słoik nakrywam zakrętką, ale nie zakręcam, tylko kładę ją na słoiku. Słoik stawiam w ciepłym, nieprzewiewnym miejscu –jeśli takiego nie mamy może być nawet szafka czy nieużywany piekarnik;) 1 dzień -rano: 1/2 szklanki mąki żytniej + 1/2 szklanki wody Porządnie mieszam mój przyszły zakwas w słoiku i dokarmiam go, dodając kolejną porcję mąki oraz letniej przegotowanej wody –mieszam starannie i znowu przykrywam słoik pokrywką. Na tym etapie wstawiam słoik do głębokiego talerza lub miski na wypadek, gdyby zakwas rosnąc, „uciekł”. Nie zawsze jestem cały dzień w domu, by reagować na bieżąco, a w razie czego znacząco ułatwia to sprzątanie;) Młody zakwas (a ten jest bardzo młody;)) lubi rosnąć naprawdę w szalonym tempie, starsze zakwasy już tak spektakularnie nie przyrastają;) Wieczorem tylko mieszam (bez dokarmiania), można ew. delikatnie zamieszać wcześniej, jeśli zakwas zbliża się do otworu słoika i chce „uciec”, ale to raczej jeszcze nie pierwszego dnia, bo za mało go;) 2 dzień -rano: 1/2 szklanki mąki żytniej + 1/2 szklanki wody (ew. mniej wody lub wcale, jeśli zakwas jest rzadki lub się rozwarstwia –powinien mieć konsystencję gęstego ciast naleśnikowego / dość gęstej śmietany) Wszystko jak w dniu poprzednim, czyli powtórka;) Gdyby zakwas mocno rósł, a nie mamy dużego słoika, można go rozlać do 2 mniejszych słoików i dalej dokarmiać go już w 2 słoikach (po 1/4 szklanki mąki i wody do każdego). Później, tj. przy starszym już zakwasie i „opieką” nad nim, spokojnie wystarczy tylko jeden słoik. 3 dzień -rano: 1/2 szklanki mąki żytniej + 1/2 szklanki wody (ew. mniej wody lub wcale, jeśli zakwas jest rzadki lub się rozwarstwia –powinien mieć konsystencję gęstego ciast naleśnikowego / dość gęstej śmietany) Wszystko jak w dniu poprzednim, czyli powtórka;) 4 dzień -rano: 2 łyżki mąki żytniej + 2 łyżki wody Dokarmiam zakwas, mieszam i odstawiam w ciepłe miejsce (powinien być nie za rzadki, taki płynno-gęsty, a jego gęstość reguluję ilością dodawanej wody). No i teoretycznie po jakichś 3-4 godzinach można piec swój pierwszy chleb:) Ale uwaga, bo ten zakwas jest młody, a więc jeszcze nie tak silny. Jeśli bardzo nam zależy na szybkim upieczeniu chleba (co całkowicie rozumiem, bo też przez to przechodziłam:):):)), to trzeba wziąć go więcej niż wymaga przepis. Ja jednak wstawiam go na tym etapie do lodówki na jakieś 2 dni (czasem 1 wystarczy) i wówczas go wyjmuję, dokarmiam, po czym wykorzystuję do pieczenia chleba. A bardziej szczegółowo to dokarmianie już przed pieczeniem wygląda u mnie tak jak opisałam poniżej. Jak dokarmiać zakwas przed pieczeniem chleba: Wyjmuję zakwas z lodówki w ciepłe, nieprzewiewne miejsce, gdzie stoi jakieś 2 godziny. Potem dokarmiam (np. 1-2 łyżki wody i 1-2 łyżki mąki w przypadku tego młodego zakwasu, ale można i po pół szklanki mąki i wody, jeśli jest to już starszy zakwas, który regularnie wykorzystuję i np. mam go już mało;)). Potem kolejne 3 godziny w cieple, żeby zaczął pracować, no i pieczemy. Odmierzam wymaganą przepisem ilość zakwasu, resztę przykrywam i wstawiam do lodówki, gdzie czeka na kolejne dokarmienie i kolejne pieczenie. Jak utrzymywać zakwas w gotowości (przechowywanie i karmienie): Pierwsze hodowanie zakwasu = duża jego ilość. Znaczną część wykorzystamy do pierwszego wypieku, a to, co zostanie od razu trzeba wstawić do lodówki (to będzie baza do kolejnych wypieków, którą będę dokarmiać). Słoik lekko zakręcam, niezbyt szczelnie, bo zakwas ma mieć dostęp powietrza. Jeśli nie piekę często tzn. zakwas jest wykorzystywany rzadziej niż raz w tygodniu, to właśnie raz w tygodniu dokarmiam go w znany już sposób: 1 łyżka mąki + 1 łyżka wody i mieszam, po czym znowu wstawiam do lodówki. A jeśli chcę piec chleb, to postępuję jak opisane w akapicie wyżej;) A co z wyjazdami? Jeśli dłużej niż 2 tygodnie, to albo rezygnuję z zakwasu (i zrobię go od nowa), albo go zasuszam (dokarmiam tak, by był gęsty i taki gęsty rozsmarowuję na silikonowej czy plastikowej podkładce, papierze do pieczenia itp., zostawiam do wyschnięcia. Potem zeskrobuję i zamykam w jakimś naczyniu z pokrywką (np. słoiczku) lub inna opcja: zawijam ten papier z zaschniętym zakwasem i w woreczku wkładam do lodówki, a zeskrobię później. Po powrocie zaschnięty zakwas wystarczy zalać wodą, 2-3 razy dokarmić i wraca do normy. Inne uwagi: Zakwas robię z mąki żytniej –czasem 720, czasem 2000 (zależy jaką mam w domu). Z obu się udaje. Ubiegając pytania: z mąki pszennej można zrobić zakwas, ale jest to trudne, bo ta mąka jest po prostu trudniejsza do zakwaszania i zakwas często się psuje. Ja nigdy nie robiłam, więc tu doświadczeniem się nie podzielę;( Ale podobno można;) Jeśli chcę jasny pszenny zakwas, to do jego przygotowania korzystam z żytniego –biorę niedużo i dokarmiam mąką pszenną, ale taką do chlebów np. 650 oraz wodą. Są różne rodzaje mąki i każda potrzebuje innej ilości wody. Robiąc zakwas moim sposobem czasem zdarza się, że tej wody jest za dużo, co łatwo poznać, bo 1) zakwas jest rzadszy niż gęste ciasto naleśnikowe / gęsta śmietana 2) po jakimś czasie zaczyna się rozwarstwiać (widać to też na w filmiku dołączonym do tego przepisu). Wtedy wystarczy po prostu zamieszać i przy następnym dokarmianiu dodać więcej mąki, a mniej wody lub całkowicie wodę pominąć –zależy to od konsystencji zakwasu. Powinien być taki gęsto-płynny, właśnie jak gęsta śmietana:) Zakwas jest kapryśny i zachowuje się różnie –raz rośnie w szalonym tempie, raz prawie nic nie widać, ale jeśli są w nim widoczne bąbelki powietrza, to znaczy, że żyje i że pracuje, więc jeśli bąbelkuje, jest dobrze:) Bardziej dojrzały tj. już starszy zakwas wygląda jak nieaktywny i nie widać opisanych wyżej bąbelków, ale one są –wystarczy delikatnie zamieszać lub odgarnąć łyżką część z góry i ujrzymy ukryte bąbelkowanie;) Jednak, gdy przekonanie, że jest za słaby jest zbyt silne, to ja po prostu wyrzucam część zakwasu (pół, a nawet więcej), po czym dokarmiam przez 2 dni, trzymając w ciepłym, nieprzewiewnym miejscu i wstawiam do lodówki do wzmocnienia, po czym biorę do chleba. Zakwas ma lekko kwaśny (aczkolwiek przyjemny) zapach. Czasem bardziej, czasem mniej intensywny, i jest to całkiem naturalny objaw. Nie jest zepsuty, właściwie to zakwas należy wyrzucić dopiero wtedy, gdy jakoś wyraźnie zmieni kolor lub gdy zauważymy na nim oznaki pleśni -a tę łapie szybko, czasem wystarczy, że w kuchni jest spleśniały chleb lub jabłko i już może być po zakwasie:( To by było chyba tyle:) Nie czuję się żadnym ekspertem w tej dziedzinie, po prostu pokazuję mój sposób, który u mnie się sprawdza, a chleby wychodzą dobrze:) Jeśli macie więc jakieś uwagi, sugestie, podpowiedzi, triki związane z robieniem zakwasu, to podzielcie się proszę. W późniejszym wpisie pokażę bardzo prosty chleb na zakwasie, dobry nawet do tego nowego i młodego zakwasu, a z czasem będę też pokazywała kolejne. Zapraszam do obejrzenia filmiku: W tym roku po raz pierwszy postanowiłam nastawić buraczany zakwas. I zupełnie szczerze, byłam przekonana, że nie ma w tym absolutnie nic trudnego – wrzucamy wszystko do słoika, zalewamy wodą, zakręcamy i za kilka dni można robić pyszny, aromatyczny barszcz. Gdy pokazałam Wam ten buraczkowy projekt na instagramie, dotarły do mnie dziesiątki wiadomości, że już wyrywacie sobie włosy z głowy, bo któryś z kolei zakwas obrasta pleśnią i ląduje w koszu. Że tracicie nadzieję na wigilijny, domowy barszcz, bo przestrzegacie dokładnie wszystkich rad z internetu, a zakwas jak na złość po raz kolejny wyhodował wąsy. Więc, idąc Waszym tropem, zaczęłam czytać… … i dowiedziałam się, że zrobienie zakwasu jest trudniejsze niż się wydaje. Buraki muszą być bio, najlepiej ze sprawdzonego źródła, świeżutkie, ledwo co wniesione przez próg. Słoiki sterylne jak w laboratorium. Nie może być zbyt zimno, nie może być zbyt ciepło. Dodawać kromkę chleba, ale jej nie dodawać, a jeśli dodawać to chleb tylko bio, eko. Mieszać kilka razy dziennie, doglądać go, śpiewać i opowiadać baśnie. Spojrzałam na mój zakwas, w zwykłym niewyparzonym słoiku, z kawałkiem chleba (chyba) na zakwasie, z buraków z promocji, które kilka dni leżały na dnie lodówki. I pomyślałam sobie, że nie ma opcji, żeby to się udało i już niebawem będę miała na zakwasie puszysty dywan. Ale się udało! Zakwas po kilku dniach był aromatyczny, kwaśny, pyszny, pachniał bosko, bez śladów pleśni, bez dziwnych zmian, powiedziałabym, że wyszedł wręcz idealnie. Zaczęłam więc szukać logicznego wyjaśnienia, w końcu jakieś być musi. Wystarczy stworzyć dobre warunki? Wszystkie poszukiwania wskazywały na jeden wniosek – im większa cyrkulacja powietrza, tym zakwas szybciej spleśnieje. Dlaczego? Bakterie kwasu mlekowego, które działają w zakwasie, rozwijają się w środowisku anaerobowym, czyli bez dostępu do tlenu. Pleśń rozwija się w środowisku aerobowym, czyli środowisku tlenowym. Dlatego każdy przepis naciska na ,,schowanie” wszystkich buraków i dodatków pod lustrem wody. Robimy to, aby wytworzyć im bezpieczne, beztlenowe środowisko do kiszenia. Zakręcając lub zamykając słoik, w którym buraki się kiszą, znacznie ograniczamy dopływ tlenu, dzięki czemu zwiększamy swoje szanse na sukces. Jasne, kiedyś Babcie wynosiły zakwasy przyciśnięte talerzem do piwnic i ziemianek, gdzie powietrze jest zastałe. Niestety, teraz trzymamy je w kuchni, gdzie wietrzymy, grzejemy i non stop jest dużo ruchu, więc i zakwas, który dostaje sporo powietrza, pleśnieje szybciej. Eksperyment Aby sprawdzić tę teorię w praktyce, z ciekawości zrobiłam mały eksperyment – przygotowałam 4 identyczne słoiki na zakwas. W środku jedynie surowe buraki, czosnek, liść laurowy, ziele angielskie i sól. Jedyna różnica była taka, że każdy ze słoików nakryłam inaczej. Eksperymentem dzieliłam się z Wami na bieżąco na Instagramie. Wyszłam z założenia, że słoik zakręcony szczelnie nie będzie pleśniał, a ten przykryty ściereczką spleśnieje jako pierwszy. Po 3 dniach różnica była przeogromna! Płyn w zakręconym w słoiku najszybciej zmienił kolor i już po 3 dniach zaczął pachnieć zakwasem. Słoików praktycznie nie ruszałam, otwierałam je jedynie raz dziennie, aby zobaczyć jak rozwija się sytuacja. Oto jak wyglądały po 7 dniach. Przykryty luźno ściereczką Przykryty 2 warstwami tkaniny i przewiązany recepturką Luźno nakryty zakrętką Szczelnie zakręcony Jak widać, w 3 z 4 zakwasów rozwinęła się pleśń. W domowych warunkach nie jest o to trudno. Częstym argumentem za nastawianiem zakwasu w otwartym naczyniu jest to, że ,,zakwas musi oddychać”. Ale skoro wiemy, że kiszenie odbywa się bez udziału tlenu, ,,oddychanie” naprawdę nie jest potrzebne :) Czy można zrobić zakwas w nieszczelnym lub odkrytym naczyniu? Jasne! Jeśli cyrkulacja powietrza nie będzie zbyt duża, a temperatura idealna, wilgotność powietrza perfekcyjna, a i pewnie dałoby się wymienić kilka innych czynników, na które zupełnie nie mamy wpływu. Jeśli kisicie buraki od lat w otwartych słojach czy innych naczyniach to róbcie tak dalej! Ten post jest dla osób, które miały problem z zakwasem. Być może mieszkacie w małym mieszkaniu, być może po raz pierwszy się nie udało… A ta metoda być może komuś pomoże, gdyż absolutnie każdy zasługuje na domowy barszcz na własnym zakwasie :) Poniżej przepis najprostszy z możliwych, przetestowany już kilka razy. Składniki ► buraki świeże [1 kilogram / 4 spore sztuki] ► czosnek [4 ząbki] ► liść laurowy [4 listki] ► ziele angielskie [4 kulki] Dodatkowo:► sól [2 łyżeczki] Przygotowanie Buraki obrać i pokroić w kawałki lub plasterki. Włożyć do słoików, dodać po 2 liście laurowe, 2 ząbki czosnku i po 2 kulki ziela do każdego słoja. W szklance wody rozpuścić sól. Do każdego słoika wlać połowę szklanki, resztę uzupełnić zimną wodą, aby wszystkie składniki były zakryte. Słoiki zakręcić i odstawić na 5-7 dni. Raz dziennie można na moment odkręcić, żeby wypuścić zgromadzony w kiszonce gaz i zobaczyć, czy wszystko idzie ,,zgodnie z planem” :) Można też przyspieszyć kiszenie dodając łyżkę wody z kiszonych ogórków czy kapusty. Tak wzbogacony zakwas powinien być gotowy w 4-5 dni. Smacznego! Czym grozi zjedzenie pleśni? Źródło: istock Opublikowano: 21:35Aktualizacja: 15:10 Zjedzenie pleśni zdarzyło się kiedyś każdemu z nas. Na szybkie psucie szczególnie narażone są pokarmy pozbawione konserwantów. Czym grozi zjedzenie chleba z pleśnią? Czy powinniśmy wpadać w panikę, gdy zjemy nadpsute jedzenie? Jakie objawy daje zatrucie pleśnią? O zagrożeniach związanych ze spożyciem pleśni rozmawialiśmy z dietetyk Emilią Lachowicz. Objawy zatrucia pleśniąCzym grozi zjedzenie pleśni?Jakie produkty mogą zawierać pleśń?Zjedzenie pleśni w ciążyJak zmniejszyć ryzyko zatrucia pleśnią?Co zrobić, gdy na produktach jest pleśń? Zjedzenie pleśni na chlebie zdarza się często. Kanapki to jeden z najpopularniejszych posiłków jedzonych na śniadanie. Chrupiący, pełnoziarnisty chleb jest idealnym źródłem codziennego zapotrzebowania na węglowodany. Jednak nie jest on produktem o długim terminie przydatności i już po kilku dniach może przybrać kolor zielony. I tu nasuwa się pytanie, czym grozi zjedzenie chleba z pleśnią? Jakie są objawy zatrucia pleśnią z żywności? Z jednej strony spożycie spleśniałej kromki nie ma większego wpływu na nasz organizm. Jednak może powodować nieprzyjemne dolegliwości. Objawy zatrucia pleśnią obejmują głównie te pochodzące z układu pokarmowego – W wyniku zjedzenia zepsutego chleba, możemy się nabawić dolegliwości żołądkowo-jelitowych, takich jak bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki. W pojemnikach na chleb znajdują się groźne drobnoustroje, które wywołują poważne choroby. Szczególnie narażone są osoby starsze oraz dzieci, ponieważ powikłania mogą skończyć się śmiercią – tłumaczy dietetyk Emilia Lachowicz w rozmowie z Hello Zdrowie. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Iskial MAX + CZOSNEK, Suplement diety wspierający odporność i układ oddechowy, 120 kapsułek 42,90 zł Odporność, Good Aging, Energia, Trawienie, Beauty Wimin Zestaw z lepszym metabolizmem, 30 saszetek 139,00 zł Energia WIMIN Dobra energia, 30 kaps. 59,00 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Czym grozi zjedzenie pleśni? Zjedzenie pleśni jest szczególnie groźne dla osób uczulonych na grzyby. Problemy zdrowotne mogą też wywołać mikotoksyny zawarte w spleśniałym produkcie. – Grzyby, które potocznie nazywa się pleśnią, rozwijają się, gdy powietrze jest odpowiednio wilgotne. Wówczas wytwarzają mikotoksyny, które zatruwając organizm, powodują mikotoksykozę. Jest to ostre lub przewlekłe zatrucie, które może doprowadzić do rozwoju wielu chorób, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci. Związki te mogą powodować mutacje genetyczne, wady płodu i prawdopodobnie są rakotwórcze – ostrzega Lachowicz. Jakie produkty mogą zawierać pleśń? Pleśń, która produkuje groźne dla zdrowia mykotoksyny najczęściej pojawia się na: produktach zbożowych, suszonych owocach, orzechach, przyprawach. Rozwojowi pleśni w żywności sprzyja wilgoć i ciepło, mikotoksyny częściej pojawiają się na żywności nieodpowiednio przechowywanej. Wzrost pleśni może następować już na wczesnych etapach produkcji i dystrybucji jedzenia, np. bezpośrednio po zbiorach. Przetwarzanie żywności i oddziaływanie na nie wysoką temperaturą nie dezaktywuje mikotoksyn zawartych w spleśniałych produktach. Zjedzenie pleśni w ciąży Zjedzenie pleśni w czasie ciąży w większości przypadków nie spowoduje żadnych niekorzystnych zmian zdrowotnych ani u dziecka ani u matki, choć ze względu na potencjalnie teratogenne działanie mikotoksyn kobiety ciężarne powinny być szczególnie uważne przy ocenie przydatności do spożycia konsumowanych produktów. Jak zmniejszyć ryzyko zatrucia pleśnią? Aby zapobiec przypadkowemu zjedzeniu pleśni, które może wiązać się z wystąpieniem zatrucia i innych niekorzystnych efektów zdrowotnych, warto: przed spożyciem oglądać produkty, które często zawierają mykotoksyny (produkty zbożowe – szczególnie ryż, kukurydzę; orzechy i suszone owoce) i nie jeść ich jeśli są przebarwione, pomarszczone lub widać na nich ślady pleśni, przechowywać produkty spożywcze w suchym, niezbyt ciepłym miejscu, starać się kupować artykuły spożywcze na bieżąco, nie trzymać dużych zapasów przez długi czas spożyciem. Co zrobić, gdy na produktach jest pleśń? Czy zjedzenie produktów, na których pojawiła się pleśń może być bezpieczne? – Nie wolno spożywać pokarmu z pleśnią ani wykrajać zgniłych miejsc, które znajdują się na owocach i warzywach w celu zjedzenia reszty. Cały owoc zainfekowany jest toksynami (znajdują się one nawet w pestkach). Nie powinno się usuwać pleśni, która znajduje się pod wieczkiem jogurtu, czy po otwarciu dżemu. Całe opakowanie jest już nią skażone – mówi Lachowicz. Ale bądź spokojny. Jeśli przypadkowo zjesz chleb z pleśnią to nie masz się czego obawiać, szczególnie jeśli masz zdrowy system odpornościowy. Zwykle zjedzenie pleśni nie wymaga wdrażania żadnego leczenia – do lekarza zgłoś się, jeśli pojawią się objawy zatrucia pleśnią. Jednak następnym razem zwróć uwagę czy planowany posiłek jest zdatny do spożycia, nim trafi do ust. Zjedzenie pleśni – jeżeli regularnie się powtarza przez dłuższy okres czasu – może zwiększać ryzyko wystąpienia nowotworu. Bibliografia: World Health Organization (2018) Mycotoxins. Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Justyna Dudkiewicz Jestem wieczną optymistką uzależnioną od muzyki i kryminałów. Oddycham pisaniem, mam krótkotrwałą pamięć, ale nadrabiam to uśmiechem. Jestem typem gaduły o hedonistycznym podejściu do życia. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Pijemy, kiedy chce nam się pić, a nie wtedy, kiedy mamy wodę pod ręką”. O trudnych czasem powrotach do seksu po porodzie opowiadają ginekolog i psycholożka „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza”

jak wygląda spleśniały zakwas na chleb