Jakość wyników badań, w których pojawiły się doniesienia o efektach ubocznych związanych ze stosowaniem preparatów do higieny uszu, była według nas niska. Wnioski. Z przeglądu wynika, że krople do uszu mogą okazać się skuteczne przy usuwaniu woskowiny częściowo lub całkowicie czopującej przewód słuchowy w uchu zewnętrznym. Pompa irygacyjna wykorzystuje bezpłatną energię na potrzeby zrównoważonego rolnictwa. Europejscy rolnicy starają się ograniczyć zużycie wody poprzez techniki irygacji pozwalające oszczędzać wodę, optymalizując jednocześnie koszty energii związane z pompowaniem, by uzyskać długotrwały zrównoważony rozwój pod względem ekonomicznym i środowiskowym. Re: "Woda" w uchu ! Jeśli na pewno woda nie dostała się do ucha, np w wyniku kąpieli, to być może ucho zatkała woskowina, której większy kawałek nie mógł się wydostać na zewnątrz. W tym wypadku trzeba zrobić płukanie ucha-zabieg szybki i bezbolesny:) Może to też być zapalenie ucha, które nie zawsze boli, np. Gruszka do ucha - gumowa, laryngologiczna. Gruszka do ucha pomoże pozbyć się nadmiaru woskowiny z przewodu słuchowego. Zalegająca w uchu woskowina jest często powodem szumów usznych i uczucia zatkanych uszu. Może także wpłynąć na pogorszenie słuchu. Przy takich dolegliwościach zaleca się płukanie uszu za pomocą gruszki do ucha. Pacjenci stosujący irygacje nosa (niezależnie od metody) w badaniach zauważyli poprawę jakości snu, obniżenie poziomu stresu, zmniejszenie objawów schorzenia, w tym spływania wydzieliny po tylnej ścianie gardła, kaszlu, bólu głowy i alergii [16]. Ryc. 1. Wskazania do stosowania irygacji nosa i zatok przynosowych. Może wystąpić zatkanie przewodu słuchowego lub ropna wydzielina np. gdy do wnętrza ucha dostała się woda. Postępowanie po urazie. Najważniejsze rzeczą, jaką należy zrobić to jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Małe przedziurawienie błony bębenkowej w zasadzie nie wymają leczenia, goją się same w ciągu kilku tygodni. 5Kkcxjb. Błąd 404 – Nie znaleziono strony W przypadku samodzielnego wpisania adres URL sprawdź, czy nie zawiera on błędu. Jeśli link został już kliknięty, może być już niedostępny. Z naszej strony głównej możesz łatwo przejść do interesujących Cię tematów. Płukanie zatok czyli irygacja zatok oraz nosa to domowy, łatwy i szybki sposób na zatkane zatoki, nieżyt nosa, katar alergiczny, czy na przesuszone śluzówki nosowe. Oczyszczanie zatok z wirusów oraz drobnoustrojów chorobotwórczych jest możliwe dzięki dostępnym w aptece zestawom do płukania zatok. Urządzenie można też wykonać samodzielnie. Zatkane zatoki – co to powoduje? Zatkane zatoki mogą być powodem różnych schorzeń, zwykle kumulujących się w obrębie górnych dróg oddechowych. Za uczucie zatkanych zatok odpowiada zatem najczęściej przewlekłe zapalenie zatok przynosowych. Problem z zatokami może jednak wynikać z kataru, wywołanego przez infekcję wirusową, ale także z kataru siennego (alergicznego). Świetnym sposobem na chore zatoki okazuje się irygacja, czyli płukanie zatok. Zabieg ten nadaje się do wykonywania nie tylko w przypadku zatkanych zatok, może on także dobroczynnie wpłynąć na stan po długotrwałym stosowaniu leków donosowych, ale również przed i po zabiegach oraz operacjach chirurgicznych związanych z zatokami i nosem. Płukanie zatok można stosować nawet codziennie aż do odblokowania się zatok lub pozbycia się innego nieprzyjemnego objawu związanego z zatokami oraz nosem. W razie wątpliwości należy poradzić się lekarza. Czytaj też: Inhalator na zatoki, astmę i kaszel – zastosowanie Płukanie zatok – kiedy się stosuje? Irygacja zatok jest domowym sposobem na zatkane zatoki, nieżyt nosa, pomoc w odetkaniu nosa (sposób polecany ciężarnym kobietom oraz dzieciom), infekcje górnych dróg oddechowych na tle wirusowym, szybszy powrót do zdrowia po zabiegach chirurgicznych zatok i nosa, ale także na przygotowanie się do takiej operacji, odblokowanie nosa u osób długotrwale przebywających w klimatyzowanych pomieszczeniach oraz na regenerację śluzówki nosa. Płukanie zatok czyli oczyszczanie zatok z drobnoustrojów chorobotwórczych przy pomocy roztworu soli wykonać można samodzielnie w domu. Jest to niewątpliwa zaleta takiego leczenia dolegliwości związanych z zatokami oraz nosem. Płukanie zatok poleca się także dzieciom (małym dzieciom irygację przeprowadza pediatra albo rodzic instruowany przez lekarza) oraz kobietom będącym w ciąży (o ile lekarz prowadzący ciążę tego nie zabroni). Jak oczyścić zatoki? W oczyszczaniu zatok chodzi o to by przepłukać jamę nosową, czyli pozwolić by przygotowany uprzednio roztwór do irygacji wpłynął jednym nozdrzem, a wypłynął drugim wymiatając po drodze wirusy i inne drobnoustroje. Jak oczyścić zatoki? Przed rozpoczęciem zabiegu oczyszczania zatok warto podstawić pod twarz miskę lub stanąć nad umywalką, bądź zlewem, by substancja do irygacji swobodnie wypłynęła z nosa. Następnie należy tak przechylić głowę na prawą stronę, by ucho dotykało ramienia, potem końcówkę irygatora powinno się umieścić w lewej dziurce nosa. Od teraz trzeba oddychać ustami. Dalej należy przechylić pojemnik z płynem do irygacji w ten sposób, by ciecz wlatywała do lewej dziurki, a po przebyciu jamy nosowej wylatywała prawą dziurką. Tę samą czynność należy wykonać do drugiej dziurki nosowej. Trzeba pamiętać o tym, że do każdego otworu nosowego powinno się zaaplikować taką samą ilość roztworu. Ponadto jeśli podczas irygacji wleci trochę płynu do jamy ustnej, nie należy go połykać, tylko wypluć. Kiedy zakończy się czyszczenie nosa oraz zatok, dobrze jest pochylić głowę i delikatnie wysmarkać nos. Zobacz: Woda morska do nosa – kiedy i jak ją stosować? Oczyszczanie zatok – czym płukać zatoki? Czym płukać zatoki? Do irygacji nosa oraz zatok można wykorzystać zestaw do płukania zatok, dostępny w aptekach. Składa się on zazwyczaj ze specjalnego naczynia z aplikatorem (np. w kształcie butelki lub czajniczka), służącego do wprowadzania roztworu do nosa oraz kompletu saszetek zawierającego wyjałowioną sól. Płukanie nosa i zatok można także wykonać przy użyciu gruszki do nosa (zwykle wykorzystuje się ją by zrobić płukanie zatok u dzieci), aspiratora do nosa, czy nawet butelki plastikowej po wodzie mineralnej z dzióbkiem. Roztwór, którym przepłukuje się nos i zatoki to po prostu sól kuchenna lub morska rozpuszczona w letniej, przegotowanej wodzie (w temperaturze około 36-37 stopni Celsjusza). Można także użyć gotowych ampułek wody morskiej lub roztworu soli fizjologicznej (0,9%). By zrobić płyn do płukania zatok należy rozpuścić pół łyżeczki soli w pół litrze przegotowanej wody. Mieszankę stosuje się zgodnie z wcześniejszymi instrukcjami. Płukanie zatok – przeciwwskazania Irygator do nosa oraz do chorych zatok nie zawsze będzie mógł być zastosowany. Nie należy płukać zatok w przypadku występowania poniższych schorzeń oraz sytuacji: infekcji ucha, zupełnej blokadzie przegrody nosowej, urazu twarzy, choroby neurologicznej (np. chorobie Parkinsona), uczuleniu na chlorek sodu (sól). Z irygacji zatok powinno się również zrezygnować w przypadku, gdy pojawi się pieczenie, czy szczypanie w nosie, krwawienie z nozdrzy oraz uczucie pełności w uszach. Zobacz także: Aspirator do nosa – jaki wybrać i jak go używać? Treści z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą. Witam. Mój problem polega na tym, że zrobiłem irygację zatok niezgodnie z zaleceniami. Użyłem do tego celu gorącej wody. Na początku podczas irygacji nic nie czułem. Dopiero po wypłynięciu wody zrobiło mi się bardzo ciepło na drugiej dziurce nosa. Na drugi dzień po zabiegu zaczeło mi piszczeć, gwizdać w obu uszach, czasem w głowie. W lwym uchu jak jest bardzo cicho to czuję jakby gwizd. Mam nadwrażliwe uszy na dźwięk. Sytuacja utrzymuje się już około miesiąca. Lekarz laryngolog nie stwierdził uszkodzeń trąbki ani bębenka. Słuch też w normie. Czy mogłem sobie coś uszkodzić wewnątrz ucha? MĘŻCZYZNA, 41 LAT ponad rok temu Laryngologia Dzwonienie (szum) w uszach Ucho Dlaczego prawe ucho jest lepsze? Lek. Konstanty Dąbski Laryngolog, Sandomierz 84 poziom zaufania Ty i wiele osób jesteście ofiarami szkodliwego zabiegu irygacji. Zgłoście swoje powikłania i reklamy tych szkodliwych zabiegów na Policję i do Prokuratury. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Czy ból głowy i szum w uszach mogą być skutkiem ubocznym płukania metodą Proetza? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Co mam zrobić z tym piszczeniem w uchu? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Piszczenie w prawym uchu u 21-latka – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Co mam zrobić z takim urazem ucha? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Dlaczego mam to łzawienie po irygacji nosa? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Co mogę zrobić z uczuciem wody w uchu? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Czy to oznacza niedrożność trąbek słuchowych? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Czy to może być spowodowane częstą irygacją? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Czy piszczenie przy wysięgowym zapaleniu ucha ustanie? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Skrzywdzona przegroda nosowa a problemy ze słuchem – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski artykuły Zatkane ucho - przyczyny i leczenie Zatkane ucho denerwuje, przeszkadza w odbieraniu d Woda w uchu - przyczyny, objawy, leczenie Woda w uchu to potoczne określenie na wysiękowe za Plastikowe patyczki do uszu wycofywane ze sklepów. Czym czyścić uszy? Parlament Europejski przegłosował dyrektywę o zaka Zdrowie naszych uszu w głównym stopniu zależy od ich właściwej higieny. Dlatego też należy codziennie je czyścić. Nieprawidłowe usuwanie nadmiaru woskowiny z wnętrza uszu może powodować szereg nieprzyjemnych dolegliwości na czele z głuchotą. Standardowo nadmiar woskowiny czyścimy patyczkiem i wielu z nas wydaje się, że jest to jak najbardziej prawidłowe rozwiązanie. Nie wyklucza się takiej techniki czyszczenia uszu, gdyż rzeczywiście daje dobre efekty. Pamiętaj jednak, że jest to tylko powierzchowna metoda usuwania brudu. Skuteczne zabiegi na pozbycie się zalegającej woskowiny możesz wykonać w domowym zaciszu. Pierwsze objawy problemów z uszami Zazwyczaj na początku nie zdajesz sobie sprawy, że Twoje uszy mogą być nieprawidłowo czyszczone. Dopiero, gdy problem narasta zaczynasz odczuwać dyskomfort. Każdy z nas ma indywidualne predyspozycje co do ilości wydzieliny z ucha. Jedni mają jej w nadmiarze i dosyć często zaleca się im czyszczenie inni nie wydzielają jej nazbyt wiele. Pierwsze objawy problemów z uszami zazwyczaj zaczynasz odczuwać, gdy: wydzieliny jest więcej niż zazwyczaj i ma ona ciemniejszy kolor, może to świadczyć o zapaleniu ucha; zaobserwowałeś u siebie, że słabiej słyszysz niż dotychczas; miewasz wrażenie jakby dzwoniło Tobie w uszach; mimo regularnego czyszczenia nie odczuwasz poprawy lub ustąpienia dolegliwości; najbardziej może zaniepokoić Ciebie uporczywy ból uszu połączony z nieprzyjemnym swędzeniem. Nie wolno bagatelizować problemu i przy wystąpieniu powyższych objawów udać się do laryngologa. W innym wypadku problem będzie narastał. Można tez zastosować domowe metody lecznicze, o których opowiem w dalszej części. Przyczyny problemów z uszami Możemy doszukiwać się wielu przyczyn związanych z wystąpieniem problemów z uszami. Jedne z nich są bardziej złożone inne mniej. W każdym razie zamiast dopatrywać się sami powodów, trzeba zapytać lekarza o opinię. Zdiagnozuje on przyczyny i zaleci odpowiednie leczenie. Ból ucha może spowodować czyszczenie tradycyjnym patyczkiem, gdyż wydzielina zamiast na zewnątrz idzie w środkową część ucha. Na skutek tego następuje jej nagromadzenie się, a w najgorszym wypadku blokadę kanału słuchowego. Problem z uszami może też być następstwem innych chorób i ich niedoleczenia. Dotyczy to zapalenia ucha powiązanego z grypą. Często dzieje się to w momencie, gdy nastąpi przewianie głowy, zwłaszcza zimą lub przy wietrznej pogodzie. Należy chronić uszy czapką lub nausznikami. Tak samo po wyjściu z basenu lub spod prysznica może dojść do zapalenia ucha ze względu na niedosuszenie tej partii. Podobnie dzieje, gdy po umyciu głowy w krótkim czasie wychodzimy na zewnątrz. Okazuje się, że niekorzystne jest stosowanie podczas spania stoperów lub aparatów słuchowych. Ciepłe środowisko spowodowane przyblokowaniem kanału słuchowego sprzyja nadmiernemu wydzielaniu się woskowiny. Na koniec warto podkreślić, że samą przyczyną zatkania narządu słuchowego jest brak jakiejkolwiek higieny. Jak prawidłowo czyścic uszy Prawidłowe czyszczenie ucha powinno odbywać się delikatnie. Nigdy nie myj uszu bieżącym strumieniem wody, jednocześnie pod wysokim ciśnieniem. To sprawi tylko, że możesz uszkodzić sobie błonę bębenkową. Trzeba ostrożnie płukać uszy. Ponadto sytuacja ma się podobnie jeżeli chodzi o pałeczki i waciki do uszu. Kierują one wydzielinę do wnętrza ucha, a zbyt mocny ruch może uszkodzić wnętrze ucha. Także wyklucza się ostre przedmioty, które wbrew pozorom mogą się nadawać, ale działają podobnie jak patyczki. Warto od czasu do czasu wykonać irygację przy użyciu specjalnych rurek do kupienia w dobrych aptekach. Wtedy używamy ich nalewając wody o temperaturze zbliżonej do naszego ciała. Wypłucze ona zanieczyszczenia. Po zabiegu powinno się wysuszyć ucho. Nie możemy wykonywać irygacji za często, bo spowoduje to infekcję, ale od czasu do czasu jest jak najbardziej wskazana. Domowe kuracje oczyszczające uszy Wielu z nas zanim uda się po poradę do lekarza sami zaczynają działać , aby zniwelować problem. Natomiast warto wiedzieć jak w domu można zaradzić, gdy dotknie nas już taki problem. Oczywiście porada lekarza jest również niezbędna, ale zazwyczaj na początku zamiast uciekać się do zaawansowanych działań powinniśmy spróbować nieco prostszych metod oczyszczania uszu. Jedną z najbardziej popularnych metod jest woda utleniona, ale nie należy stosować jej przy uszkodzonej błonie bębenkowej. Receptura wykonania polega na połączeniu pół na pół wody utlenionej i normalnej. Następnie wlewamy kilka kropel do ucha i przekręcamy głowę w celu wniknięcia płynu do przewodu słuchowego. Wytrzymujemy w tej pozycji kilka minut, a następnie usuwamy roztwór. Także roztwór solny sprawnie usuwa wosk z uszu. Do jego przygotowania potrzebujesz rozpuścić łyżeczkę soli i pół szklanki wody (125 ml), aby uzyskać jednolity roztwór. Po czym namaczając w nim wacik i nasączony wyciskamy do ucha. Podobnie jak przy pierwszej metodzie przechylamy przy tym głowę i wytrzymujemy kilka minut. Pomocna w kwestii domowych zabiegów oczyszczania uszu okazuje się oliwa z oliwek, która zmiękcza wydzielinę uszną i pomaga ją usunąć. Należy zaaplikować 2-3 krople cieczy do ucha przed snem. Zabieg powtarzamy przez 3-4 dni z rzędu. Dobrą substancją zmiękczającą wydzielinę z ucha jest również gliceryna. Trzeba wlewać ją do ucha 4 krople 3 razy dziennie. Pomocny w oczyszczaniu uszu okaże się wszechstronny rumianek, a właściwie napar rumiankowy. Do jego zrobienia potrzebne będą dwie łyżki stołowe płatków rumianku i jedna szklanka gorącej wody. Parzymy to i czekamy do wystygnięcia, po czym odsączamy. Potem delikatnie aplikujemy roztwór w ucho, postępując analogicznie jak przy poprzednich metodach. Sprawdzą się również mechaniczna i nieco przyjemniejsza metoda jak na przykład masaż ucha w postaci okrężnych ruchów wzgórka za uchem. Po czym pociągając za płatek ucha w różnych kierunkach, jednocześnie zaginając małżowinę do przodu i do tyłu. Jeśli problemy nie ustąpią, należy skontaktować się z laryngologiem. Być może potrzebny jest profesjonalny zabieg oczyszczania u lekarza. Woskowina – współczesne podejście do starego problemu Cerumen – a modern approach to an old problem Autor: Marcin Durko Data: 2012-12-10 Źródło: "TERAPIA" (278) , Strona 29-34 Dr n. med. Marcin Durko Klinika Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. N. Barlickiego, Uniwersytet Medyczny w Łodzi Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Tomasz Durko Czop woszczynowy (cerumen) powodujący nagły niedosłuch, ból ucha, szumy uszne, a czasem zawroty głowy jest najczęstszym problemem laryngologicznym, z którym pacjenci zgłaszają się po poradę do lekarza pierwszego kontaktu. Częstość zgłaszania się pacjentów z dolegliwościami wywołanymi zamknięciem światła przewodu słuchowego zewnętrznego do gabinetów lekarzy rodzinnych i wynikające z tego powodu problemy natury medycznej, ekonomicznej i prawnej spowodowały w ostatnich kilkunastu latach coraz większe zainteresowanie tym z pozoru błahym problemem; wynikiem tego jest kilka wieloośrodkowych opracowań, będących próbą oceny skali problemu i ustalenia bezpiecznego schematu postępowania w tym nagłym przypadku z zakresu otolaryngologii. Definicja Woskowina to naturalna substancja będąca wydzieliną gruczołów zlokalizowanych w skórze zewnętrznej części przewodu słuchowego (gruczoły łojowe przywłosowe) oraz gruczołów woszczynowych (brak ich w bezpośrednim sąsiedztwie błony bębenkowej). W połączeniu ze złuszczonym naskórkiem formuje się czop woszczynowy. Wytwarzana w odpowiedniej ilości woskowina odgrywa ważną rolę w natłuszczaniu skóry zewnętrznego przewodu słuchowego. W jej skład wchodzą tłuszcze, glikopeptydy oraz substancje o działaniu antybakteryjnym takie jak enzymy lizosomalne oraz immunoglobuliny. Efektem wytworzonej w ten sposób warstwy ochronnej na skórze przewodu słuchowego zewnętrznego jest utrzymanie pH skóry na poziomie 4–5, co utrudnia rozwój zakażeń bakteryjnych. Działanie przeciwgrzybicze jest oparte na ochronie skóry przed maceracją w przypadku wilgotnego środowiska. Wytworzona woskowina jest przesuwana wraz z migrującym nabłonkiem przewodu słuchowego zewnętrznie w kierunku wejścia do przewodu słuchowego zewnętrznego. Jej powstawanie jest więc procesem fizjologicznym. Epidemiologia Brak jest niestety dokładnych badań dotyczących częstości występowania czopów woskowinowych w populacji polskiej. Badania obejmujące populację Wielkiej Brytanii oceniają, że od 2 do 6% całej populacji ma dolegliwości wynikające z obecności woszczyny w świetle przewodu słuchowego zewnętrznego, co stanowi od 1,2 do 3,5 mln pacjentów. Spośród tej grupy chorych ok. 39 na 1000 zgłasza się do lekarza pierwszego kontaktu w celu uzyskania porady, co daje średnio rocznie ok. 2,3 mln wizyt i ok. 4 mln procedur usuwania woskowiny! Badania ze Stanów Zjednoczonych przynoszoną jeszcze bardziej zaskakujące wyniki – populacja pacjentów mających dolegliwości związane z woskowiną jest oceniana na 12 mln i z tego powodu wykonuje się ponad 8 mln zabiegów płukania ucha. Uwarunkowania anatomiczne Najczęściej problemy z zalegającą w przewodzie słuchowym woskowiną nie wynikają z jej nadmiernego wytwarzania, ale są efektem zaburzenia mechanizmów jej wydostawania się na zewnątrz. Przewód słuchowy zewnętrzny posiada naturalne zwężenie w miejscu połączenia jego części chrzęstnej i kostnej (rycina 1). W przypadku, gdy woskowina zostanie przesunięta (np. w wyniku zbyt częstego i głębokiego użycia pałeczek do czyszczenia uszu) bliżej błony bębenkowej może dojść do jego całkowitego zaczopowania. Nie są znane dokładnie czynniki stymulujące wytwarzanie woskowiny. Uważa się, że tak jak inne gruczoły łojowe skóry podlegają one regulacji hormonalnej (stymulacja–androgeny, hamowanie–estrogeny). Chemiczne czynniki drażniące (mydło, szampony), które dostają się w okolicę skóry chrzęstnej części przewodu słuchowego, przyczyniają się do zwiększenia masy wydzielanej woskowiny. Objawy kliniczne Do najczęściej zgłaszanych przez pacjentów z czopem woszczynowym dolegliwości należą: upośledzenie słuchu; uczucie pełności w uchu; szum uszny; otalgia; świąd; wydzielina; nieprzyjemny zapach z ucha; kaszel. Schemat postępowania Diagnostyka Wywiad – dokładne zebranie wywiadu, ze szczególnym uwzględnieniem uprzednio przebytych chorób uszu (ostre i przewlekłe stany zapalne ucha zewnętrznego i środkowego, perforacje błony bębenkowej, stan po operacjach ucha środkowego, tuby wentylacyjne, okres krótszy niż 18 miesięcy po usunięciu tub wentylacyjnych) są najczęstszymi przeciwwskazaniami do zastosowania różnych technik płukania ucha zewnętrznego w celu usunięcia woskowiny. Powyższe dolegliwości stanowią jednocześnie grupę najczęstszych wskazań do konsultacji laryngologicznej (zastosowanie innych technik usuwania woskowiny bez użycia wody). Badanie otoskopowe – przed rozpoczęciem badania otoskopowego należy dobrać rozmiar wziernika, tak by swobodnie mieścił się w przewodzie słuchowym zewnętrznym; zbyt duży wziernik uniemożliwi uwidocznienie błony bębenkowej, natomiast zbyt wąski może być przyczyną skaleczenia skóry przewodu słuchowego zewnętrznego czy silnych dolegliwości bólowych związanych z bezpośrednim podrażnieniem powierzchni części napiętej błony bębenkowej. Badanie otoskopowe należy rozpocząć od ucha zdrowego (rycina 2), co umożliwia porównanie otoskopowego obrazu z uchem chorym oraz zapobiega ewentualnemu przeniesieniu patogenów na ucho zdrowe. Pamiętać należy o tym, iż przy jednym ustawieniu wziernika niezwykle rzadko jesteśmy w stanie ocenić całą błonę bębenkową, dlatego należy delikatnie zmieniać jego kąt nachylenia w stosunku do ściany przewodu słuchowego zewnętrznego, by w całości ocenić część napiętą oraz wiotką błony bębenkowej. W przypadku stwierdzenia obecności woskowiny w badaniu otoskopowym , lekarz rodzinny ma do wyboru kilka niżej opisanych sposób postępowania. Postępowanie terapeutyczne Najczęściej wykonywaną procedurą usuwania woskowiny w gabinetach lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej w Polsce jest płukanie ucha za pomocą jednorazowej strzykawki typu Jeanette o pojemności 100–200 ml. To stosunkowo prosta procedura pod warunkiem przestrzegania podstawowych zasad bezpieczeństwa: dokładnie zebrany wywiad otologiczny (ze szczególnym uwzględnieniem podanych powyżej przeciwwskazań), temperatura stosowanej wody ok. 40ºC (nie powinna różnić się o ± 3ºC od temperatury ciała). Kierując końcówkę strzykawki (ze specjalną nakładką zwiększającą ciśnienie wypływającego strumienia wody) na tylną ścianę przewodu słuchowego zewnętrznego po kątem ok. 45º, w sposób pulsacyjny wprowadzamy wodę do ucha zewnętrznego. Po usunięciu woskowiny konieczne jest ponowne wykonanie badania otoskopowego, by ocenić, czy czop woszczynowy został usunięty w całości i dopiero wtedy możliwa jest dokładna ocena błony bębenkowej (w przypadku stwierdzenia zmian patologicznych należy skierować pacjenta na konsultację specjalistyczną). Niestety, mimo wykonania tej procedury zgodnie z zaleceniami mogą wystąpić powikłania: skaleczenie skóry przewodu słuchowego zewnętrznego, zapalenie ucha zewnętrznego, rzadziej środkowego, perforacja błony bębenkowej, niedosłuch, szumy uszne, zawroty głowy, omdlenia. Dane pochodzące z piśmiennictwa amerykańskiego określają częstość powikłań po płukaniu ucha strzykawką na 1 powikłanie na 1000 przeprowadzonych procedur, co w skali całego kraju daje ok. 8000 powikłań wymagających dalszego postępowania terapeutycznego. Elektroniczne systemy irygacji ucha – urządzenia te stanowią bezpieczną alternatywę dla tradycyjnych, ręcznych zabiegów płukania uszu za pomocą strzykawki. Szczególnie, gdy zabieg ten wykonuje lekarz rodzinny lub pielęgniarka, systemy irygacji ucha wydają się być pomocne w przeprowadzeniu w sposób bezpieczny dla pacjenta zabiegu usunięcia woskowiny, keratyny i ciał obcych z zewnętrznego przewodu słuchowego. Dodatkowym argumentem przemawiającym na korzyść tych urządzeń jest możliwość używania ich podczas wizyt domowych, gdyż w większości przypadków są to urządzenia przenośne z opcją zasilania z ładowanych akumulatorków. Zasada działa tych systemów zazwyczaj sprowadza się do doprowadzania zmiennego ciśnienia zapewniającego pulsacyjny strumień wody, który można łatwo kontrolować za pomocą rączki zakończonej jednorazowymi nakładkami. Przepływ wody może zostać zatrzymany poprzez wciśnięcie do końca przycisku zatrzymania strumienia wody – przepływ wody zostanie wznowiony po zwolnieniu przycisku. Krople rozmiękczające masy woszczynowe: istnieje duża liczba gotowych preparatów dostępnych w aptekach bez recepty (np. A-Cerumen, Vaxol, Otoclean, Voskolix itp.), olej parafinowy, gliceryna w płynie, 5% roztwór sody oczyszczonej, wody utlenionej (3–5 kropli do ucha 3–4 x dziennie), oliwa naturalna. Środki te w większości przypadków należy traktować jak leczenie wspomagające w przypadkach, kiedy ze względu na znacznego stopnia rozmiary i twardość czopu woszczynowego czy woszczynowo-naskórkowego nie udaje usunąć w całości woskowiny podczas pierwszej wizyty. Po zastosowaniu wyżej wymienionych środków wskazane jest wykonanie ponownej procedury w terminie 12–48 godzin. Zdecydowanie przeciwwskazane są jakiekolwiek próby samodzielnego płukania woskowiny przez pacjentów – całkowity brak kontroli wzrokowej nad wykonywaną procedurą! Usuwanie woskowiny pod mikroskopem usznym z pomocą haczyka, łyżeczki czy ssaka usznego – te procedury służące usuwaniu woskowiny są zarezerwowane do wykonywania przez otolaryngologów w specjalistycznych poradnia, w ramach ostrego dyżuru czy nawet oddziału szpitalnego z zastosowaniem krótkotrwałego znieczulenia w wypadku pacjentów niewspółpracujących. Wybór metody zależy od zgłaszanych przez chorego dolegliwości, dostępu do odpowiedniego sprzętu oraz doświadczenia lekarza wykonującego zabieg. Grupa pacjentów wymagająca konsultacji specjalisty Pamiętać należy o grupie pacjentów, u których mimo stwierdzenia obecności czopu woszczynowego blokującego światło przewodu słuchowego zewnętrznego podczas badania otoskopowego, nie należy podejmować procedury usuwania woskowiny w ramach praktyki lekarza POZ. Są to chorzy wymagający opieki specjalistycznej z poniższymi dolegliwościami: choroby dermatologiczne obejmujące skórę ucha zewnętrznego; nawracające stany zapalne skóry ucha zewnętrznego o różnej etiologii; przebyta radioterapia okolicy ucha; przebyte zabiegi operacyjne w zakresie ucha zewnętrznego i środkowego (myringoplastyki, operacje radykalne itp.); zmiany zwężające światło przewodu słuchowego (guzy, kostniaki itp.); ciało obce. Zapobieganie Jak dotychczas brak jest metod zapobiegania nadmiernej produkcji woskowiny, które można polecić choremu do samodzielnego stosowania. Wydaje się, iż najskuteczniejsza jest edukacja pacjenta w zakresie czynników mogących stymulować wydzielanie gruczołów skóry przewodu słuchowego. Liczni autorzy sugerują, że gruczoły woskowinowe mogą być pobudzane do produkcji woszczyny przez „ciała obce” umieszczone w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Są to najczęściej wkładki do aparatów słuchowych oraz słuchawki odtwarzaczy muzyki (także oliwki stetoskopów). Pacjentów korzystających z aparatów słuchowych warto poinformować o konieczności systematycznej kontroli przewodów słuchowych. Podsumowanie Woskowina (cerumen) to żółtobrązowa masa, składająca się z wydzieliny gruczołów woskowinowych i łojowych, złuszczonego nabłonka, włosów oraz kurzu. Główną przyczyną nadmiernego powstawania woskowiny i zalegania jej w przewodzie słuchowym zewnętrznym jest zaburzenie mechanizmu samooczyszczania ucha zewnętrznego. Powodem tego może być mechaniczne lub chemiczne podrażnienie skóry przewodu słuchowego zewnętrznego lub praca w warunkach dużego zapylenia. Głównym objawem jest niedosłuch, uczucie pełności i szum w uchu. Rozpoznanie opiera się na badaniu otoskopowym, w którym stwierdza się zalegający czop woskowinowy w świetle przewodu słuchowego zewnętrznego. Woskowinę można usunąć poprzez: 1) wypłukanie strumieniem wody za pomocą strzykawki jednorazowej typu Jeanette lub po zastosowaniu elektronicznego systemu irygacji ucha będącego dla lekarza rodzinnego lub pediatry metodą usuwania woskowiny obarczoną zdecydowanie najmniejszym ryzykiem wystąpienia powikłań; 2) krople rozmiękczające woszczynę; 3) ponadto mechanicznie za pomocą haczyka usznego lub ssaka pod kontrolą wzroku. Brak jest skutecznych metod zapobiegania powstawaniu czopów woszczynowych. Dlatego należy unikać samodzielnego oczyszczania ucha zewnętrznego, ponieważ takie działanie stymuluje powstawanie woskowiny i może być przyczyną zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego czy też perforacji błony bębenkowej.

woda w uchu po irygacji